Sabah erkenden gidip, dostumun bu zor ve sevinçli anında yanında olmak istedim. Ben ondan çok korkuyorum belki, ama tabii bütün fikirlerimi kendime sakladım...Gülümsemelerden ve "çok kolay ve güzel olacak, Çınar'ını kucağına alacaksın" lardan başka bir şey yok.. Yüzü tedirgin, sevinçli, karmaşık...
Ve ameliyat odasına girince, damlalar saklandıkları yerlerden çıktılar tabi... Birazdan sevinçli bir haber alacakda olsa insan o an daha çok dostuna olacaklardan korkuyor...
Yaklaşık 40 dakika sonra, ve her şey yolunda... Annesi sağlıklı, Çınar bebek sağlıklı...
Şükür ve sevinçten başka ne kalıyor insana :)