"Seyahat Ya Resulallah!"

Evliya Çelebi, bir gece rüyasında Peygamber Efendimiz (sav)'i görür; o Kutlu Peygamber'i karşısında görünce o kadar heyecanlanır o kadar heyecanlanır ki "Şefaat Ya Resulallah" diyeceğine şaşırır ve "Seyahat Ya Resulallah" der. Bundan sonrasıysa hepimizin malumu: Evliya Çelebi'ye Seyahatnameyi yazdıracak bir hayat...

Şimdilerde böylesine gezmek ancak gençlerin tutkuları arasında sanki. Evlenen, çoluk çocuğa karışan yahut öyle bile olmasa bir işe başlayan pek çok insanın dışarı çıkma serüveni, şehirdeki alışveriş merkezlerinden birine varana kadar. Orada da tüketici topluma layık bir birey olarak, mağaza mağaza gezmek ve paramız varsa alışveriş yapmak yoksa da ağzımızın suyunu akıtıp geri dönmek var. Daha fazlasını göze alacak ne paramız ne vaktimiz ne de enerjimiz var; aslında en temelinde gezme görme tutkumuz yok.

Modern toplum bize saray gibi evler inşaa etmeyi öğütler durur, bilinçaltımızda bu vardır. Kocaman televizyonlar, ev sinema sistemleri, çeşit çeşit ve çoğu çok pahalı dekoratif ürünler... O kadar para verip evi vakit geçirecek en konforlu yer haline getirdikten sonra zaten kim düşer yollara... Eh, nihayetinde "yol da bir durma biçimidir" zaten...

Halbuki 3-4 saat uzaklığımızda ne şehirler var ve o şehirlerde kendilerine has zenginlikler, gezilecek görülecek yerler, denenecek lezzetler ve tanışılacak insanlar... Sırt çantasına atılan bir sandviçle de yola çıkılır pekala! Yanına fotoğraf makineni aldıysan tamamdır.

Buna cesaretimiz olsa ne depresyon kalır ne dert ne tasa. Boşuna dememişler "Tebdil-i mekanda ferahlık vardır" diye. Sadece yolda geçirilen zaman bile, o yemyeşil ağaçlarla kaplı dağların taşların arasında yapılan yolculuk bile beni huzur insanı yapmaya yetiyor. Herkes için genel geçer sanıyorum bu yüzden de bunu.